قیام امام حسین (علیه السلام) سرور آزادگان جهان آزمونی بود برای مسلمین آن عصر. بعضی از شیعیان کم محتوا که خود را فدایی پاکباز آن حضرت می پنداشتند، باید در کوره امتحان فرو روند ولی از این کوره بزرگ تنها گروه پاک بیرون آمدند. قیام امام حسین (علیه السلام) پاسخی بود به مدعیانی که به برادرگرامیشان امام حسن (علیه السلام) خرده می گرفتند که چرا با معاویه صلح کردند. اما، ماهم باید در این ادعای خود نسبت به امام (علیه السلام) صادق باشیم؛ هنگامی که در زیارتنامه، آن حضرت عرض می کنند: « یا لیتنا کنامعک فنفوز فوزا عظیما »

با توجه به اینکه کل یوم عاشورا و کل عرض کربلاست… آیا با شهادت سید الشهداء و پیروزی خون بر شمشیر مهمترین هدف ایشان که امر به معروف و نهی از منکر بود تمام شد؟ وظیفه ما؟

یکی از مهمترین اهداف امام حسین (علیه السلام) امر به معروف و نهی از منکر بود و حضرت برای رسیدن به این هدف با اهدای خون خود موفق شد و آثارش تدریجا ظاهر گشت. آیا سخنان امام حسین (علیه السلام) به ما پیام نمی دهد که باید در سایه عزاداری ها، معروف ها را گسترش داد و منکرها را برچید؟ به یقین باید هر سال برعظمت و وسعت عزاداری ها افزوده شود؛ اما اگر همچنان معروف ها فراموش شود و منکرها گسترش یابد، قطعا به هدف سید الشهدا نرسیده ایم. در عصر و زمان ما هم مزرعه دین نیازمند آبیاری به وسیله معروف و آفت زدایی با نهی از منکر است و اگر از این دو اصل مهم غفلت شود خطرات و آفات جامعه را با هجوم فرهنگ ضد دینی غرب تهدید خواهد کرد..