اسلام در چهارده سدة گذشته به زنان نیز، هم چون مردان، استقلال اقتصادی عطا نمود؛ در حالی اروپا (انگلستان) در یک سده پیش به زنان عطا نموده بود؛ هر چند این استقلال اقتصادی، مرهون کارخانه داران برای سود بیشتر و مزد کمتر بود؛ با این شعار که زنان خود مالک پولی می شوند که خود به دست می آوردند.

در عصر حاضر زنان مسلمان در عرصه های مختلف مشغول به فعالیت هستند و چرخة خودکفایی کشور را به گردش در می آورند. البته حضور زنان در عرصه تجارت و بازار باید با حفظ شئونات اسلامی باشد و مفاسد اخلاقی و اجتماعی و … را در پی نداشته باشد و زن به منزلة یک انسان در عرصة فعالیت های اقتصادی وارد شود.
زن در اقتصاد غرب، بیشتر جنبه ابزاری دارد و از اندام (جنسیت) او به مثابه یک شیء جذاب برای تبلیغات ـ اجناس و ابتذال در سینما ـ استفاده می گردد؛ لذا زن از ارزش انسانی ساقط شده است.
استفاده های ابزاری غرب از وجود زن، دو هشدار اساسی برای جامعة منتظران است؛

اول، این که حضور زن در اقتصاد و بازار کار، نباید او را از شئون انسانیت ساقط نماید و او را هم چون کالایی بی ارزش در معرض دید همگان برای فروش بیشتر قرار دهد؛ چنان که متأسفانه انتقال این فرهنگ می تواند تأثیرات منفی در ابعاد مختلف جامعه داشته باشد و مفاسد اخلاقی و بی بند و باری را در جامعه ترویج نماید.
دوم، ترویج فرهنگ مصرف گرایی از سوی سوداگریان غربی، بیشتر متوجه زنان گردیده است و هر روز با القای مدهای مختلف و محصولات جدید درصدد پرکردن جیب های خود و مشغول ساختن سایر جوامع به امور مادی و خالی کردن جیب سایر کشورها می باشند. شاید روایتی که در رابطه با مشارکت زنان در امور تجاری با مردان در آخرالزمان آمده است.«هنگامی که زن ها برای طمع دنیا در داد و ستد همسران شان شرکت کنند» مبتنی بر همین اساس باشد.

. خداوند متعال در مورد استقلال اقتصادی مرد و زن می فرماید:« برای مردان از آن چه کسب کرده اند بهره ای است و برای زنان [نیز] از آن چه کسب کرده اند، بهره ای است.»

منبع:مرتضی مطهری، نظام حقوق زن در اسلام، ص253ـ ص256؛مجلسی، بحارالانوار، ج53، ص95، باب29، الرجعة، ج83، ص253-256