اگر بررسی کارشناسی و دقیقی در زمینه فرهنگ عاشورا و نگرانی دشمنان اسلام از نهضت حسینی انجام گیرد و اینکه بسیاری از نقشه‌ها و توطئه‌های آنان از طریق این نهضت و توجه به ارزش‌ها و ضد ارزش‌ها در آن نقش برآب می شود، به یقین اهمیت و جایگاه فرمایش‌های گهربار مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌ الله العظمی خامنه ای، دو چندان مشخص می شود، چرا که در فرمایش‌های ایشان کاملاً به مقتضیات و زمان شناسی عنایت ویژه ای شده است و براساس آن، ضمن بیان اهمیت والای نهضت عاشورا و عزاداری‌ها برای زنده نگه داشتن این نهضت، آسیب ها و آفت ها را به صورت دقیق بررسی و بیان فرموده اند که به یقین توجه به این بیانات تحلیلگرانه، بسیاری از حقایق را برای ما روشن می سازد و از اجرای ناخودآگاهانه نقشه های دشمن باز می دارد..
از ویژگی‌های بارز فرمایش‌های مقام معظم رهبری (دام ظله العالی) به نکات ذیل می‌توان اشاره کرد:
1- زمان شناسی 2- دشمن شناسی 3- تأکید بر ارائه مطالب مستنددرعزاداریها4- اهمیت و آثار و فواید عزاداری و زیارت امام حسین (علیه السلام)
بر این اساس بایدها در نهضت اهداف الهی و قرآنی خواهد بود كه آقا امام حسین( علیه السلام) نیز در خطابه های خویش به مواردی از آنها اشاره فرموده اند كه عبارتند از:
1-احیاء سیره و سنت پیامبر ( صلی الله علیه واله) كه در زمان معاویه و یزید روبه فراموشی سپرده شده بود و در دوره خلفای سه گانه به شكلی دیگر.
2- احیاء دو فریضه الهی یعنی امر به معروف و نهی از منكر.
3- احیاء ارزشهای دینی همچون نماز كه در ظهر عاشورا نیز اقامه می شود.
4- پرهیز از ضد ارزشها چون اعمالی كه در قرآن كریم از آنها نهی شده است مثل شرابخواری، رباخواری، حرام خواری و سایر كارهایی كه جزء شئونات اسلامی محسوب نمی شود.
5- پرهیز از تعلقات دنیوی چون مال، مقام و منصب كه انسانهای باسابقه ای را در جریان كربلا فریفت.
6- پرداختن به معنویات و ارتباط معنوی با معبود حقیقی همچنانكه امام حسین( علیه السلام) در شب عاشورا همراه یاران باوفایش انجام دادند.
انحرافات و بدعتها به شیوه های مختلف و به اهداف گوناگون وارد مجالس عزاداری شده است كه از جمله به موارد ذیل می توان اشاره نمود:
1- خوف و هراس معاندین اسلام از نهضت حسینی و برنامه ریزی های كارشناسی جهت براندازی یا تضعیف نهضت حسینی كه در قالب تحریفات، انحرافات و بدعتها صورت می گیرد.
2- وجود عده‌ای از متولیان هیئات، مداحان و سخنرانان كه آشنائی كامل با منابع غنی اسلامی ندارند و چون به سندیت مطالب توجه نداشته و ندارند باعث ورود مطالبی در عزاداری ها می شود كه اساس و ریشه ندارد.
3- تكیه كردن به یكسری گفته های غیرمعتبر و عمل كردن بر اساس آنها كه به مرور زمان شهرت پیدا می كند.
4- افراط و تفریط در بعضی از دوره های حكومتی چون حكومت صفوی كه متاسفانه افراط و زیاده روی در بعضی از حوادث و وقایع تاریخی عاشورا صورت گرفته است كه قبل از آن رخ نداده بود.
5- عمده نگرانی از نهضت حسینی از جانب صهیونیست هاست كه بر این اساس دولتهای مطرح در جهان مثل آمریكا و سایر كشورهای آمریكائی و اروپائی را به واكنش وا می دارد كه بودجه های كلانی را در این راستا هزینه نمایند كه در این راستا می توان به اقدامات سیا در مبارزه با نهضت حسینی اشاره نمود.
6- تضعیف روحانیت
7- استفاده از افراد سودجو و شهرت طلب
راههای مبارزه با انحرافات و تحریفات در عزاداری‌ها :
1.تكیه بر منابع مستند و تاریخی در بیان وقایع عاشورا.
2. استفاده از كارشناسان متخصص و توانمند در تحلیل وقایع عاشورا.
3. تقویت روحانیت به عنوان سنگربانان نهضت حسینی.
4. حمایت قاطع و تقویت جایگاه واقعی مرجعیت.
5. سازماندهی هیئات مذهبی.
6. آموزش تخصصی مداحان اهل بیت عصمت و طهارت ( علیه السلام) و ارائه آگاهی های لازم.
7. تبیین اهداف و نقشه های دشمنان اسلام به ویژه صهیونیست.
8. تنظیم مطالب مدون در رابطه با آسیب شناسی عزاداری ها و ارائه راهكارهای مناسب جهت مبارزه با آسیب ها و آفتها

از محوري ترين مسائل دفاعي كشور، دشمن شناسي است. با شناخت دشمن مي توان احتمال پيروزي و يا شكست را مشخص كرد و به ايجاد زمينه هاي دفاعي همت گماشت.درعرصه مسائل سياسي و اجتماعي نيز دشمن شناسي از اهميت ويژه اي برخوردار است و از مهمترين عوامل در تأمين امنيت فردي و اجتماعي محسوب مي شود.بر همين اساس بخش عظيمي از آيات قرآن كريم به معرفي دشمن اختصاص يافته است.
درسيره پيامبر اكرم( صلی الله علیه واله) و ائمه اطهار(علیه السلام) نيز به دشمن شناسي توجه بسيار شده است..تبيين انديشه هاي اميرالمومنين علي (علیه السلام) در زمينه شناخت دشمن به ما كمك مي كند تا در اصلاح روش و سلوك خود به منظور مقابله با دشمنان انقلاب و نظام مقدس جمهوري اسلامي به شكل آگاهانه تري اقدام نماييم. علي(علیه السلام) آن روز با جاهلان مقدس مآب مواجه بود و جامعه اسلامي امروز ما نيز با افراد به اصطلاح روشنفكر و غربزده روبرو است. هر دو جريان در يك نقطه اشتراك دارند و آن فهم نادرست از مباني و تعاليم اسلام است، اين ناآگاهي و جهالت باعث شده است تا در مقابل نظام اسلامي جبهه گيري كنند.
ازديدگاه حضرت علي (علیه السلام) دو نوع دشمن در جامعه وجود دارد:
دشمن آشكار و دشمن پنهان
از منظر علي(علیه السلام) كم خطرترين دشمن، دشمني است كه دشمني خود را آشكار كرده است، حضرت مي فرمايد:«اوهن الاعداء كيداً من اظهر عداوته»«سست ترين دشمنان كسي است كه عداوتش را آشكار ساخته-است.»
و درجاي ديگر مي فرمايند:«من اظهر عداوته قل كيده»«آن كس كه دشمني اش را اظهار كرده، توطئه و مكرش كم است»
آن حضرت اظهارمي دارد
خطرناك ترين دشمن، دشمني است كه دشمني اش را پنهان مي كند و اين دشمني همانا نفاق است. امام(علیه السلام) دراين زمينه مي فرمايند:«شرالاعداء ابعدهم غوراً و اخفاهم مكيده»«بدترين دشمنان كساني اند كه حيله خود را بيشتر پنهان مي دارند.»
سخت ترين ضربه به مكتب اسلام از ناحيه همين نوع دشمنان بوده است.
علي(علیه السلام) دراين باره مي فرمايند:«انما اتاك بالحديث اربعه رجال ليس لهم خامس: رجل منافق مظهر للايمان متصنع بالاسلام لايتاثم ولايتحرج، يكذب علي رسول الله( صلی الله علیه واله) معتمداً، فلو علم الناس انه منافق كاذب لم يقبلوا منه و لم يصدقوا قوله ولكنهم قالوا صاحب رسول الله( صلی الله علیه واله) رآه و سمع منه ولقف عنه فيأخذون بقوله»
مشكل ترين مبارزه ها، مبارزه با نفاق است، مبارزه با زيرك هايي است كه احمق ها را وسيله قرار مي دهند. اين پيكار از پيكار با كفر مشكل تر است زيرا جنگ با كفر، مبارزه با يك جريان آشكار است و اما مبارزه با نفاق، در حقيقت مبارزه با كفر مخفي است.
نفاق دو رو دارد: يكي روي ظاهر كه اسلام است و مسلماني، و يك روي باطن كه كفر و شيطنت است و درك آن براي توده ها و مردم عادي بسيار دشوار و گاهي غيرممكن است.
از اين رو مبارزه با نفاق ها در بسياري از موارد به ناكامي منجر شده است، زيرا بسياري از مردم شعاع درك شان از سر حد ظاهر نمي گذرد و نهفته را روشن نمي سازد و تا اعماق باطن نفوذ نمي كند. اميرالمؤمنين(علیه السلام) در بحث دشمن شناسي بيشترين تأكيد را درباره نفاق دارد. به اعتقاد علي(علیه السلام) بيشترين هم و غم دشمن در مبارزه با اسلام پاشيدن بذر نفاق در بين مسلمانان است.

مهمترين روش ها و تاكتيك هاي دشمنان اسلام از ديدگاه حضرت علي(علیه السلام) عبارتند از:
انجام فعاليتهاي سازماني و تشكيلاتي ،طرح شعارهاي عامه پسند ، استفاده ابزاري از چهره هاي مقبول، استفاده از جهالت مردم، مكر و حيله، ايجاد اختلاف و تفرقه در صف مسلمين تبليغات و جوسازي، فرصت طلبي، استفاده ابزاري از مقدسات

شيوه هاي برخورد علي(علیه السلام) با دشمنان
هوشياري در برابر دشمن، شيوه منطق و استدلال، گرفتن بهانه از دست دشمن، مبارزه تا محو كامل دشمن
در ادامه به توضیح مختصری ازمطالب پرداختیم…

ادامه »

این ماه با نام سیدالشهداء امام حسین (علیه السلام) مشهور و معروف شده است، وجه امتیاز و برجستگی این ماه بخاطر مراسمات مذهبی است که مخصوصاً در دهۀ اوّل آن برپا می شود، ماه تعظیم شعار دینی است، ماهی است که آحاد مردم مودّت خود را نسبت به اهل البیت (علیهم السّلام) به ویژه سیدالشهداء (علیه السلام) به منصه ظهور وبروز می رسانند، ضروری به نظر می رسد که محبین و شیفته گان راه امام حسین(علیه السلام) با تأسی به آن امام همام ،به امور دینی و اصلاح امت اهتمام بیشتر بنمایند. تحصیل و تعمیق معارف اسلامی را در اولویت برنامه های عزاداری خود قرار دهند و برجسته ترین مفهوم در بین اهداف قیام حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) مسئله « امر به معروف نهی از منکر» است . وظیفۀ ما به عنوان مأمومین امام حسین (علیه السلام) پیروی از روش و منش ایشان است. بنابراین لازم است « مسئلۀ امر به معروف و نهی از منکر» را در مراسمات عزاداری مورد توجه قرار دهیم، مجالس عزاداری ما مصداق حقیقی معروف باشند و از ورود «منکرات» در افکار و اعمال ، از لحاظ محتوایی یا شکلی به مراسمات مذهبی به جدّ جلوگیری شود، با توجه به جایگاه رفیع عزاداری ایام محرم و تأثیر شگرف آن بر روح و ایمان و اعمال افراد جامعه، بدیهی است که دشمنان تلاش کرده و خواهند کرد تا اینکه «رگه های» تلخ انحراف و تحریف را در «زلال گوارای روحبخش عزاداریها» واردکنند. دشمن درصد د کمرنگ کردن تأثیر ژرف فرهنگ عاشورا در بین آحاد جامعه می باشد؛ جهت توجه بیشتر به نقشۀ «سازمان سیاء » آمریکا در رابطه با فرهنگ عاشورا توجه بیشتری بنماییم، تاعمق تلاش و اهداف دشمن برای ما روشن تر گردد.
کتابی به نام «نقشه ای برای جدایی مکاتب الهی» در آمریکا انتشار یافته که در آن گفتگوی مفصلی با دکتر مایکل برانت یکی از معاونان سابق سیا، سازمان اطلاعاتی مرکزی آمریکا انجام شده است که درتحقیقاتشان به این نیتجه رسیده بودند که شیعیان بیشتر از دیگر مذاهب اسلامی فعال و پویا هستند. و باید بر روی مذهب شیعه تحقیقات بیشتری صورت گیرد که در این تحقیقات به این نتیجه رسیدند که به طور مستقیم نمی توان با مذهب شیعه رو در رو شد، باید پشت پرده کار کنیم. واز سیاست «اختلاف بیانداز، نابود کن» استفاده و برنامه ریزی‌ هایی داشته باشیم؛ به همین منظور چهل میلیون دلار بودجه برای آن اختصاص داده و این پروژه در سه مرحله به ترتیب زیر انجام شد..

1) حمایت از افرادی که با مذهب شیعه اختلاف نظر دارند و ترویج کافر بودن شیعیان به گونه‌ای که در زمان مناسب علیه آنها توسط دیگر مذاهب اعلام جهاد شود. همچنین باید تبلیغات گسترده‌ای را علیه مراجع و رهبران دینی شیعه صورت دهیم تا آنها مقبولیت خود را در میان مردم از دست بدهند.

2) یکی دیگر از مواردی که باید روی آن کار می کردیم موضوع فرهنگ عاشورا و شهادت طلبی بود که هر ساله شیعیان با برگزاری مراسمی این فرهنگ را زنده نگه می دارند. ما تصمیم گرفتیم با حمایت های مالی از برخی سخنرانان و مداحان و برگزارکنندگان اصلی اینگونه مراسم که افراد سودجو و شهرت‌ طلب هستند عقاید و بنیان‌های شیعه و فرهنگ شهادت طلبی را سست و متزلزل کنیم و مسائل انحرافی در آن به وجود آوریم به گونه‌ای که شیعه یک گروه جاهل و خرافاتی در نظر آید.
3) در مرحله بعد باید مطالب فراوانی علیه مراجع شیعه جمع آوری کنیم و به وسیله مداحان و نویسندگان سودجو انتشار دهیم و تا سال 1389 مرجعیت را که سد راه اصلی اهداف ما می باشند تضعیف کرده و آنان را به دست خود شیعیان و دیگر مذاهب اسلامی نابود کنیم و در نهایت تیر خلاص را بر این فرهنگ و مذهب بزنیم.
مسؤول تشکل‌های دینی تبلیغات اسلامی خراسان جنوبی:
دشمن با ایجاد انحراف در عزاداری‌ها درپی کم‌رنگ کردن بعد استکبارستیزی عاشورا است خبرگزاری رسا ـ مسؤول تشکل های دینی تبلیغات اسلامی خراسان جنوبی با بیان این که انحراف در مداحی انحراف در دین و عزاداری را در درازمدت فراهم می کند، گفت: دشمن می خواهد با ایجاد انحراف در عزاداری امام حسین(علیه السلام) بعد استکبار ستیزی قیام عاشورا را کم رنگ کند.
برخی آسیب هایی که این سنت مبارک مراسمات مذهبی را تهدید می کندبه این شرح است:

ادامه »

محل دفن حضرت امام حسین(ع) یا همان گودال قتلگاه، اکنون دارای سقفی است که روی آن صندوقی نهاده شده است. ضریح متبرک این بارگاه در میان روضه منوره قرار گرفته که همان نیز در بین مسجد (مسجد بالا سر و مسجد پشت سر) و در طرف پایین پا در زاویه روضه قبور شهداست. این مجموعه هم اکنون حرم امام حسین(ع) را تشکیل می دهد و حرم نیز میان رواق و رواق در وسط صحن است .

ضریح مقدس در وسط واقع است و از نقره خالص ساخته شده که در پیش روی آن با طلا و به خط نسخ نوشته شده: “ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون” و در بالای سر، “آیه نور” نوشته شده است. صحن مطهر حسین(ع) دارای هفت باب است که عبارتند از: باب قبله که ساعتی بر فراز آن نصب است، باب قاضی الحاجات، باب زینبیه که در حدود تل زینبیه قرار دارد، باب سلطانی، باب بازار بزازها، باب سدره که در شمال صحن بود

و به بازار و اطراف راه دارد و باب صافی که به در بین الحرمین نیز معروف است .

حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: “نماز در چهار مکان کامل خوانده می شود : مسجد الحرام (مکه)، مسجدالرسول(مدینه)، مسجد کوفه، و حرم امام حسین علیه السلام.”

ضریح شش گوشه حضرت سیدالشهداء
در میان اقوال مورخان درباره چگونگی دفن حضرت سیدالشهداء و یاران باوفای آن حضرت اندک تفاوتی، دیده می شود. شیخ مفید پس از ذکر اسامی ۱۷ نفر از شهیدان بنی هاشم که همگی از برادران و برادرزادگان و عموزادگان امام حسین(ع) بودند، می فرماید: آنان پایین پای آن حضرت در یک قبر (گودی بزرگ) دفن شدند که هیچ اثری از آن نیست و فقط زائران با اشاره به زمین در طرف پای امام(ع) آنان را زیارت می کنند و علی بن الحسین(ع) (علی اکبر) از جمله آنان است، برخی گفته اند: محل دفن علی اکبر نسبت به قبر امام حسین(ع) نزدیک ترین محل است.

شیخ همچنین می گوید: پس از بازگشت عمر بن سعد از کربلا، جماعتی از بنی اسد که در غاضریه سکونت داشتند، آمده و بر پیکر امام حسین(ع) و یارانش نماز گذاردند و آن حضرت را همان جایی که الان قبر اوست، دفن کردند و علی ابن الحسین (علی اکبر ع) را در پایین پای پدر به خاک سپردند، سپس برای دیگر شهیدان از اهل بیت و اصحاب، حفیره ای کندند و همه آنان را در آن به صورت دسته جمعی دفن کردند و عباس بن علی(ع) را در راه غاضریه، در همان محلی که به شهادت رسید و اکنون قبر اوست به خاک سپردند.

حرم حسینی در طول تاریخ از یکسو همیشه مورد دشمنی خلفا و کژدینان و از طرف دیگر مورد علاقه مردم بوده است و در آغاز حکومت عباسی ها، زمینه برای زیارت قبر شریف امام حسین(ع) از سوی مسلمانان فراهم شد و این روال ادامه داشت تا زمان هارون الرشید، پنجمین خلیفه عباسی که در سال ۱۹۳ هجری قبر شریف امام حسین(ع) و تمامی خانه های اطراف آن را ویران کرد.

پس از هارون الرشید، بنایی دیگر بر آرامگاه امام سوم شیعیان ساخته شد که تا سال ۲۳۳ هجری قمری یعنی به خلافت رسیدن متوکل عباسی بر جای ماند، اما متوکل عباسی پای خود را در همان مسیری گذاشت که هارون الرشید گذاشته بود و سیاست حکومت خود را، سیاست دشمنی با اهل بیت قرار داد. متوکل عباسی که عشق و محبت به حسین(ع) را ریشه در حب اهل بیت می دانست و طاقت دیدن افزایش زائران گسترده بارگاه امام حسین(ع) را نداشت، دستور منهدم ساختن قبر شریف امام حسین(ع) و تمامی خانه های اطراف آن را صادر کرد و زیارت امام حسین(ع) را ممنوع کرد.

متوکل عباسی تمام آن منطقه را زیر و رو کرد و سپس سراسر آن منطقه را پر از آب کرد. در تاریخ این واقعیت ثبت شده است که شخصی به نام “دیزج” که یهودی الاصل بود، مامور متوکل عباسی برای کشتن زائران امام حسین(ع) شده بود. این شخص ماموریت آن را داشت که هر زائری را که برای زیارت قبر امام حسین(ع) به آن مناطق پا می گذاشت، از دم تیغ بگذراند. بعد از آن که متوکل عباسی در سال ۲۴۷ هجری به هلاکت رسید، بار دیگر بنای بسیار بزرگی بر مزار امام حسین(ع) ساخته شد به گونه ای که این بنا آنقدر ارتفاع داشت که مردم از دور دست آن را تشخیص می دادند و برای زیارت به سوی آن رهسپار می شدند. از آن به بعد بسیاری از علویان توانستند خانه های خود را در نزدیکی قبر شریف امام حسین(ع) در کربلا بنا نهند که در راس آنان “ابراهیم المجاب بن محمد العابد بن الامام موسی بن جعفر(ع)” قرار داشت و او اولین علوی بود که در سرزمین کربلا سکنی گزید و این حادثه در سال ۲۴۷ هجری اتفاق افتادپس از تاسیس دولت آل بویه، عضدالدوله در سال ۳۷۹ هجری قمری، ضریحی از عاج برای قبر شریف امام حسین(ع) ساخت و با بنا نهاده شدن بارگاهی جدید برای سیدالشهدا، بازارها و خانه های بیشتری در اطراف آن ساخته و شهر کربلا با دیوارهایی بزرگ احاطه شد. این شهر در زمان عضدالدوله بسیار پر رونق و از لحاظ دینی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و ادبی به شهری بسیار مشهور تبدیل شد.

بعد از انقراض حکومت آل بویه، سلجوقیان بر سر کار آمدند که سیاست سلجوقیان نیز بر اهمیت گذاشتن نسبت به عتبات مقدسه قرار گرفت. در آن زمان سلطان ملک شاه سلجوقی و وزیر آن نظام الملک در سال ۵۵۳ هجری قمری دیوارهای بنا نهاده شده و ساختمان های حرم شریف امام حسین(ع) را بازسازی کردند و خلیفه “مفتفی” خود شخصا به زیارت قبر امام حسین(ع) رهسپار شد و پس از آن دیگر خلفا نیز از این سیاست تبعیت کردند و به زیارت حرم حسینی رهسپار می شدند، به طوری که خلیفه ناصرالدین الله و المستعصم و المستنصر نیز قبر شریف امام حسین(ع) را زیارت کردند.

نکته: حرم امام حسین(ع) با این که در طول تاریخ از سوی حاکمان ستمگر و کژدینان مورد دشمنی قرار گرفته و بارها تخریب گردیده، اما همیشه به سرعت و به بهترین شکل از سوی مردم مسلمان بازسازی شده است.

زمانی که شاه اسماعیل صفوی درسال ۹۱۴ هجری بغداد را فتح کرد، خود شخصا برای زیارت قبر شریف امام حسین(ع) راهی کربلا شد و دستور داد که ضریحی از طلا برای قبر شریف امام حسین(ع) ساخته شود. او همچنین ۱۲ چلچراغ طلا به قبر شریف امام حسین(ع) هدیه و دستور ساخت صندوقی از نقره خالص را برای بارگاه صادر کرد. وی همچنین بارگاه امام حسین(ع) را با فرش های بسیار گرانقیمت آراست. شاه اسماعیل صفوی به مدت یک شب در حرم امام حسین(ع) اعتکاف کرد و پس از آن راهی زیارت قبر امام علی(ع) در نجف اشرف شد. در عهد قاجار، ۳ بار گنبد امام حسین(ع) طلاکاری شد و آغامحمدخان، موسس قاجاریه در ایران خود شخصا در سال ۱۲۰۷ هجری گنبد امام حسین(ع) را طلاکاری کرد. فتحعلی شاه قاجار نیز به دلیل آن که طلای گنبد امام حسین(ع) سیاه شده بود، برای دومین بار مجددا به طلاکاری این گنبد اقدام کرد. در سال ۱۲۱۶ هجری کربلا و حرم امام حسین(ع) مورد هجوم وحشیانه گروهی از وهابیون به رهبری سعود ابن عبدالعزیز قرار گرفت. وی در روز عید غدیر این شهر را به محاصره درآورد و اکثر اهالی آن را چه آنانی که در بازار بودند و چه آنانی را که به خانه های خود پناه بردند، از دم تیغ گذراند.

سعود ابن عبدالعزیز در آن زمان با بیش از ۱۲ هزار سرباز وارد شهر کربلا شد و پس از کشتن بسیاری از ساکنان این شهر، صندوق های قبر شریف امام حسین(ع) را که انبوهی از طلا و پول و اشیای گرانبهای هدیه شده بود، به تاراج برد.

تاریخ کربلا از زبان مورخان
ابن بطوطه، تاریخدان بزرگ عرب اینچنین زیارت خود از کربلا را در سال ۷۲۶ هجری یا ۱۳۰۷ میلادی توصیف می کند: من در زمان حاکمیت سلطان سعید بهادرخان بن خدابنده عازم زیارت کربلا شدم.

این شهر، شهر کوچکی بود که اطراف آن را نخلستان های بسیار زیبا فرا گرفته بود و رودخانه فرات خاک این شهر را به حاصلخیزترین خاک تبدیل کرده بود. این شهر، شهر بسیار زیبایی بود که بارگاه مقدس امام حسین(ع) به آن قداست و حرمتی دیگر می داد. هیچ کس وارد حرم امام حسین(ع) نمی شد، مگر آن که از درگاه وی رخصت می خواست. بارگاه این قبر شریف مزین به نقره بود و پرده های آن از حریر.

پدرو تکسرا، مورخ اسپانیایی که در سال ۱۶۰۴ میلادی و ۱۰۲۴ هجری از کربلا دیدن کرده بود، از این دیدار چنین می گوید: این شهر ۴۰۰۰ خانه دارد و ساکنان آن اکثرا عرب و نیز ایرانی و ترک هستند. بازارهای بسیار بزرگ و انبوهی دارد. در این شهر مکان هایی خاص ساخته شده است که به صورت رایگان به زائران این شهر غذا توزیع می کنند. حرم امام حسین از مهم ترین مناطق کربلا به شمار می رود و مسلمانان از شهرهای مختلف راهی زیارت قبر امام حسین می شوند.

این مورخ اسپانیایی همچنین از ساقیان حرم امام حسین(ع) می نویسد که برای کسب ثواب و اجر الهی به صورت رایگان آب به مردم می دادند و نیز شب های به شهادت رسیدن امام حسین(ع) را احیا می کردند؛ به گونه ای که در این شب ها به دلیل انبوهی تعداد زائران خیمه هایی برای آنها در اطراف حرم بنا نهاده می شد.

.

پیدایش سرزمین کربلا به دوران بابلی ها بازمی گردد. در آن زمان این سرزمین مجموعه ای از روستاها بوده است که برای بابلی ها تقدس خاصی داشته است و آنها مردگانشان را در این سرزمین دفن می کردند. نام “کربلا” در آن عصر، “کرب ایلا” بود که در زبان بابلی به معنی “خانه خدا” است.

یکی دیگر از نام های کربلا “کور بابل” بوده است و معنای آن به زبان عربی یعنی مجموعه ای از روستاهای بابلی. بسیاری از پژوهشگران معتقدند که کربلا به سان مادر بسیاری از روستاهایی بود که در حد فاصل شام و فرات قرار داشته اند و نیز مادر تمدن های بین النهرین بوده که مرکز عبادت در آن زمان نیز تلقی می شد. این سرزمین به دلیل موقعیت آب و هوایی و حاصلخیز بودن خاکش شاهد بسیاری از اقوام مختلف در طول تاریخ بوده است که از جمله آنان می توان به کلدانی ها، تنوخیین و لخمیین و مناذره اشاره کرد.

نام های قدیمی
کربلا نام های متعددی در تاریخ داشته که از آن جمله می توان به “الطف” اشاره کرد که به معنی “لطیف ترین” است. این نام به این دلیل برای کربلا انتخاب شده که این سرزمین در حاشیه رودخانه علقمه که شعبه ای از فرات بوده است، مستقر بود و آب کربلا نیز از این شعبه تامین می شد.

از دیگر نام های ثبت شده کربلا در تاریخ، نینوا، شفیه، عقر، نواویس، عین التمر و ام القری است. اما این سرزمین از زمانی شهرت تاریخی خود را به دست آورد که امام حسین(ع) و خاندان و صحابه وی در سال ۶۱ هجری قمری مصادف با ۶۸۰ میلادی در این سرزمین به شهادت رسیدند.

تاریخ بارگاه امام حسین(ع)
اولین علامت بارگاه امام حسین(ع) از سوی قبیله بنی اسد که در نزدیکی کربلا سکنی گزیده بودند بنا نهاده شد. آنها مراسمی خاص برای به خاک سپردن سید الشهدا(ع) برگزار کردند و علامتی بر قبر شریف وی گذاشتند که سایبانی کوچک بر قبر حضرتش بود. با بر سر کار آمدن مختار بن ابی عبیده ثقفی که حکومتش را به نام خونخواهی از قاتلان حسین(ع) در کوفه برقرار کرده بود، این بارگاه پیش از پیش مورد توجه قرار گرفت.

از آن به بعد شیعیان رهسپار زیارت قبر شریف امام حسین(ع) و اهل بیت و صحابه آن حضرت شدند و این قبر به قبله گاهی برای شیعیان بخصوص در کوفه، مدائن و شهر بصره تبدیل شد و مختار در آن زمان بنایی در اطراف قبر شریف امام حسین(ع) ساخت و روستایی در آن منطقه تشکیل شد.

حضرت فاطمه معصومه ـ سلام الله عليها ـ داراي شخصيتي رفيع و والا مقام مي‎باشد بطوري كه ائمه طاهرين ـ عليهم السّلام ـ از اين بانو، با جلالت و تكريم ياد كرده‎اند و حتي پيش از ولادت آن حضرت، بلكه پيش از ولادت پدر بزرگوارش، نام او بر لسان بعضي از ائمه ـ عليهم السّلام ـ آمده و از مقام والاي او سخن گفته‎اند كه به بعضي از آنها اشاره مي‎شود.
امام صادق ـ عليه السّلام ـ مي‎فرمايند: «اَلا اِنَّ قم حَرَمي و حرم وَلدي من بعدي…» بدانيد قم حرم من و حرم فرزندانم پس از من است، زني از فرزندان من در اين شهر در مي‎گذرد كه او دختر موسي است»
امام صادق ـ عليه السّلام ـ در حديثي ديگر پيش از اينكه اين فرزند گرانقدر متولد شود از فضيلت زيارت و مدفن او سخن مي‎گويد و شيعيان را به اهميت آن توجه مي‎دهد و مي‎فرمايد «شهر قم، حرم ما است و در آن زني از فرزندان من مدفون مي‎شود، به نام فاطمه هر كس او را زيارت كند بهشت براي او ثابت مي‎شود…»
لقب کریمه اهلبیت، در خصوص آن حضرت حکایت از شأن و مربته وی نزد پروردگار دارد و خداوند متعال ایشان را به جهت بندگی خالصانه، زندگی با برکتی عنایت نمود که در حال حیات و ممات منشأ کرامات و عنایات خاص گردد. و بارگاه قدسی اش پناهگاه امیدواران به فضل الهی گردد و متوسلین به حضرتش دریافته اند که از سلاله پاک از خزائن امامت و ولایت و گوهری تابناک از صدف ملک امکان است که توان بخشش و توجه خاص به حاجتمندان و دعا کنندگان درگاهش را دارد.
از جمله مناقب و شرافت های آن بزرگوار وجود یک زیارتنامه مخصوص از ناحیه مقدّس امام معصوم است که در آن حضرت، دختر رسول خدا، دختر امیرمؤمنان، دختر فاطمه و خدیجه و دختر امام حسن و امام حسین و نهایتاً دختر امام، خواهر امام و عمه امام خوانده می شود که پاداش خواندن خالصانه و همراه با معرفت آن رسیدن به بهشت را همراه دارد.
نوشته اند مرحوم آیة اللّه میرزا رضی تبریزی از مجتهدین بزرگ برای خواندن فاتحه بر سر قبر زکریا بن آدم که در شیخان قم است می آید، در حین قرائت فاتحه به فکر می رود که آیا زکریا بن آدم با آن جلالت قدر و رفعت و روایاتی که درباره اش وارد شده بالاتر است یا حضرت معصومه(س) که ناگهان یک نفر که کلاه نمدی به سر داشته پیش می آید و به وی می گوید:آن بالا را بخوان، ایشان ابتدا اعتنایی نمی کند امّا پس از رفتن مرد نگاه می کند می بیند نوشته شده:
«السلام علی ارواح محمد و آل محمد فی الارواح، السلام علی اجساد محمد و آل محمد فی الاجساد» یعنی سلام بر ارواح محمد و آل محمّد در میان ارواح و سلام بر اجساد محمّد و آل محمّد در میان اجساد، در این حال متوجه می شود که آن شخص به ظاهر معمولی، فکر او را خوانده و از آنچه در ذهنش گذشته باخبر شده و بدین وسیله تردید او را پاسخ گفته که: حساب حضرت معصومه که از آل محمّد(ص) است با سایرین جداست و هیچ کس قابل مقایسه با این خاندان نیست. و دلدادگی به حضرتش همان پذیرش ولایت معصومین و مقبول درگاه الهی است.
یکی از علمای دولت آباد اصفهان به نام آیت اللّه حاج شیخ محمد ناصری از پدرش نقل می کند که در سال 1295 هجری در اطراف قم قحطی و خشکسالی شدیدی پدید آمد و احشام در معرض نابودی قرار گرفتند. اهالی آن منطقه 40 نفر از متدینین را انتخاب کرده و به قم فرستادند تا در صحن معصومه بست نشینند، شاید از عنایت ایشان باران ببارد و از قحطی نجات یابند.
پس از سه شبانه روز، شبی یکی از آن چهل نفر مرحوم میرزای قمی را به خواب می بیند که به او می فرماید: چرا در اینجا بست نشسته اید؟ او می گوید: مدتی است در منطقه ما باران نباریده و خشکسالی به وجود آمده ما برای رفع خطر به اینجا پناه آورده ایم. میرزا می فرماید: برای همین انجا آمده اید، این که چیزی نیست ایم نقدار از دست ما ساخته است برای رفع این حوائج به ما رجوع کنید، ولی اگر شفاعت همه جهان را خواستید دست توسّل به طرف این شفیعه روز جزاـ حضرت معصومه(س) ـ دراز کنید.
این رؤیای صادقه مؤیّد حدیث شریقی است که قبلاً بیان شد